επικαταρριπτώ

ἐπικαταρριπτῶ, -έω (Α)

ρίχνω κάτω κατόπιν, στη συνέχεια («αἱ γυναῑκες ῥίπτουσαι τὰ παιδία, εἶτα καὶ ἐαυτάς ἐπικατερρίπτουν», Ξεν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + καταρριπτώ (μτγν. τ. τού καταρρίπτω)].